همچنین طبق بند الف ماده 13 همین قانون، شکار جانوران وحشی کمیاب و در معرض خطر انقراض از قبیل گوزن زرد ایرانی، یوزپلنگ، جبیر، تمساح، هوبره و میش مرغ ممنوع و مرتکب به مجازات حبس از 91روز تا 3سال یا به جزای نقدی از یک میلیون و 800هزار ریال تا 20میلیون ریال و در صورت تکرار به مجازات توأم محکوم می‌شود.
افزون بر این، طبق بند 5 تبصره 2 همین ماده، هر کس مبادرت به زنده‌گیری،شکار،خرید، فروش، حمل و نگهداری و صدور پرندگان شکاری کند علاوه بر محکومیت به حداکثر مجازات حبس مقرر در این ماده به جزای نقدی از یک میلیون و 800هزار تا 20میلیون ریال محکوم می‌شود.
این تقریبا تمام تمهیدات قانونی برای حفظ حیات وحش ایران است. برهمین اساس است که فرد مجرم با آگاهی از این قوانین به سادگی مرتکب جرم شده و سالانه صدها میلیون تومان ثروت کسب می‌کند؛ ثروتی که به بهای انقراض برخی گونه‌های نادر حیات وحش کشور تمام می‌شود.
خروج سالانه دهها بهله پرنده شکاری به کشورهای خلیج فارس، صدور قاچاق انواع و اقسام گونه‌های وحشی به آن سوی آب و دعوت از علاقه‌مندان به شکار با شگردهای مختلف، همه و همه در خلأ اهرم‌های بازدارنده قانونی صورت می‌گیرد.
